De Krim is een groot schiereiland dat eerlijk gezegd meer Russisch dan Oekraiens is. Khrushchov, die zelf een Oekraiener was, heeft in een "gulle bui" de Krim aan Oekraine geschonken. Tegenwoordig geniet de Krim binnen de Oekraiense staat de status van "autonome republiek". Een beetje Rus/GOS-ser viert minstens eenmaal per jaar vakantie op de Krim. Gezellig in een kuuroord, waar al dan niet fictieve kwaaltjes worden verholpen. Het beroemdste vakantie-oord op de Krim is
Jalta
parel van de Zwarte Zee. De ligging van deze plaats, aan zee en omsloten door een indrukwekkend bergmassief, is de oorzaak van het hier heersende subtropische klimaat. Vanuit Simferopol, de afgekloven hoofdstad van de Krim, kun je Jalta bereiken met de langste trolleybuslijn ter wereld. Daar ben je tweeëneenhalf uur mee zoet. Jalta dankt zijn grote bekendheid aan het historische verdrag, waarmee de verdeling van het naoorlogse Europa werd beklonken. Het Livadia-paleis, waarin dit geschiedde, is nog steeds te bezichtigen.
De kustlijn van Jalta
Het Zwaluwsnest, een uniek gelegen minikasteeltje. Volgens de legende is di in de jaren '30 van deze eeuw gebouwd door een plaatselijke machthebber, die een optrekje voor zijn zigeuner-maitresse wilde neerzetten. Tegenwoordig kun je er lekker en duur Italiaans eten.
Het Vorontsov-paleis, naar het zich laat aanzien ontworpen door een bouwmeester met Arabische achtergronden.
Sevastopol, tot in 1994 een gesloten stad. Dit was de thuishaven van de Sovjet-marine. De vloot is tegenwoordig netjes tussen de Russische Federatie en Oekraïne verdeeld, en Sevastopol is vrij toegankelijk.
Bakchishsarai, hoofdstad van de Krimtataren, een Mongools volk dat indertijd door vriend Stalin naar allerlei onherbergzame oorden werd verbannen. Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie komen de Tataren in grote getalen terug naar hun plek van herkomst, waar geen banen en behuizing voor hen zijn. De sociale problematiek is dan ook groot.
Hoofdstad is eigenlijk een wel erg groot woord voor Bakchishsarai, een wat ingedommeld provinciaal gat. Het oude paleis van de Khan (zie boven) is echter zeer de moeite waard.
Hier dronken de vrouwen van de Khan gezellig hun kopjes koffie.
Hotel Moskva (Moskou), ons knusse onderkomen-voor-een-nacht in Simferopol. Hotel en stad vertoonden opvallend veel overeenkomsten: deprimerend, goor, armzalig, kortom, zwaar waardeloos.
Bovenstaande opmerking nog maar eens treffend geïllustreerd. Mijd Simferopol!