De Republiek Moldavië is sinds 1991 een onafhankelijke staat. Voor de oorlog hoorde het grondgebied van de huidige Republiek grotendeels bij Roemenië, en het Roemeens is dan ook de officiële taal van het land, al noemt de Moldavische grondwet de taal Moldavisch. Niet alleen de taal is een bron van gestechel en verwarring, ook het grondgebied leidt tot bonje: In de Sovjet-tijd hebben vele Russen zich in de Moldavische Sovjet-Republiek gevestigd, en na de onafhankelijkheid vreesden deze een hernieuwde aansluitin bij Roemenië. Dit leidde in 1994 tot wapengekletter, en vandaag de dag is het landje in feite in tweeën gedeeld: Je hebt de Republiek Moldavie, met als hoofdstad Chisinau (spreek uit Kisjinew), en Transdnjestrie, met als hoofdstad Tiraspol.
Dit Transdnjestrië is een verhaal apart: het is het enige Sovjetmuseum (OK, naast Wit-Rusland dan), waar ze alles bij het oude hebben gehouden. Een probleempje: de republiek wordt door niemand erkend. Andere probleempjes: totale berooidheid en gierende inflatie van de eigen munt, de Transdnjestrische roebel (waarde nu: meer dan 3.000.000 roebel voor een dollar). Van alle kanten, ook internationaal, wordt in dit conflict bemiddeld, zonder resultaat: als je allebei 100% iets anders wil, word je het niet snel eens.
Een mooi voorbeeld van de zwaar overspannen Transdnjestrische geldpers. Stel je voor: je drukt biljetten van 1 roebel, maar die zijn de volgende dag al niets meer waard. Je kunt dan nieuw geld drukken, of je bezuinigt en gooit dezelfde biljetten in de machine en drukt er simpelweg wat nulletjes bij. Dan krijg je het bovenstaande resultaat, met de kleine kanttekening dat de ene kant van het biljet in alle haast vergeten is. De ene kant 1 roebel, de andere 10.000.
Zo is er ook de situatie met de 50.000-biljetten. Daarvan bestaat een bruine en een blauwe variant. Alleen: de ene is echt 50.000 waard, en de andere 500.000. Niet dat dit ook maar ergens op dit biljet is terug te vinden...
De trotse hoofdstad, meer een uit de kluiten gewassen dorp: een hoofdstraat, en eh.. dat was het wel zo'n beetje. De armoede is nog duidelijker zichtbaar dan in Oekraïne, maar de Moldavische keuken en wijn zijn uitstekend. Ook voor een dollar naar een uitstekend opera-gala bleek hier mogelijk
Hier hebben we dus wederom die ene straat, zorgvuldig de Sovjet-pracht met de camera ontwijkend... Links van de kerk bevindt zich Chisinau's eigen Arc de Triomphe.
Ander perspectief, zelfde plaatje.
De GOS-mafia heeft een nieuwe trend gevonden: wilde dieren. Dit jonge leeuwtje, hier liefdevol gekoesterd door reisgenote Andrea, zat doodgemoedereerd in de Cactus Bar van Chisinau. Hoe het moet als het schatje gaat groeien bleef zeer vaag. Weer een treffend voorbeeld van de korte-termijnplanning waarin ze in deze landen zo excelleren.
Wegbewijzering Moldovan Style: Kiest u zelf maar welke pijl u het meest waarschijnlijk naar Orhei of Dubasari zal leiden.
In het wijnland dat Modavië is, zijn druiven overal te krijgen.
In Orheul Vechi (Oud-Orhei) bevindt zich een klein ondergronds kloostertje, dat gesloten was toen wij er aankwamen. Lukraak het dorpje ingelopen en bij het eerste huis aangeklopt en gevraagd hoe we erin zouden kunnen komen. En ziedaar, de bewoonster bleek de sleutel te hebben. Soms is het leven opvallend gemakkelijk in Moldavië.
Landmark bij het kloostertje
De binnenkant van het klooster, dat dringend aan restauratie toe is. Onze gidse beval ons met klem om met de pet rond te gaan als we weer thuis waren, want geld is er niet in Moldavië.
De slaapvertrekken van de monniken. Al bij het maken van deze foto zei Andrea: "Dat ziet er bij het ontwikkelen waarschijnlijk uit als een rijtje garages". Ze had niet helemaal ongelijk.